بسم الله الرحمن الرحیم
هر وقت حکایتی از زندگی اولیای خدا مطالعه می کنم وجودم را بهت سنگینی فرا می گیرد. آیا اینها نیز در استعداد برای رشد معنوی و امکانات آن چیزی بیش از من در اختیار داشتند؟ یا اینکه من هیچ گاه اراده حرکت نکرده ام؟ اولیای خدا این بازیگران نظام هستی، تعیین کننده اصلی تمام معادلات پشت پرده هستند.
تمام دلخوشی ما در زندگی تماشاچی بودن است. این که حداقل چشممان خیره به گود وسط است و این که آرزومندیم ما نیز به حریم اولیای خدا راه پیدا کنیم. وضیت ما حداقل از دل مشغولان فارغِ از این ماجرا بهتر است. خدا را شاکریم که اگر رشد معنوی نیافته ایم حداقل به آن واقفیم. گاهی لذت جهل بسیط از علم مطابق با واقع بیشتر است.
********************************
1. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَبِی إِنَّ الرَّجُلَ لَیَصُومُ یَوْماً تَطَوُّعاً یُرِیدُ مَا عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَیُدْخِلُهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ هر کسی با نیت خالص روزه مستحبی بگیرد، خدا او را وارد بهشت می کند.
2. قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ صَامَ یَوْماً تَطَوُّعاً ابْتِغَاءَ ثَوَابِ اللَّهِ وَجَبَتْ لَهُ الْمَغْفِرَةُ
هر که روزه مستحبی را به نیت رسیدن به ثواب الهی بگیرد، بخشش خدای متعال برای او واجب می شود.
3. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الصَّائِمُ فِی عِبَادَةٍ وَ إِنْ کَانَ عَلَی فِرَاشِهِ مَا لَمْ یَغْتَبْ مُسْلِماً روزه دار در حال عبادت محسوب می شود ولو اینکه در خواب باشد به شرط آن که غیبت نکند.
4. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ کَتَمَ صَوْمَهُ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِمَلَائِکَتِهِ عَبْدِی اسْتَجَارَ مِنْ عَذَابِی فَأَجِیرُوهُ وَ وَکَّلَ اللَّهُ تَعَالَی مَلَائِکَتَهُ بِالدُّعَاءِ لِلصَّائِمِینَ وَ لَمْ یَأْمُرْهُمْ بِالدُّعَاءِ لِأَحَدٍ إِلَّا اسْتَجَابَ لَهُمْ فِیهِ
هر که روزه اش را مخفی کند، خدای متعال به فرشتگان گوید که بنده ام از عذاب نجات یافت؛ او را پناه دهید (در دقیق بودن کمی تردید دارم. تر جمه ها از نگارنده است). و خدا به فرشتگان گوید که برای روزه داران دعا کنید و خدا آنها را به دعا برای کسی دستور نمی دهد مگر اینکه دعای آنان را استجابت می کند.
5. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَی مُوسَی ع مَا یَمْنَعُکَ مِنْ مُنَاجَاتِی فَقَالَ یَا رَبِّ أُجِلُّکَ عَنِ الْمُنَاجَاةِ لِخُلُوفِ فَمِ الصَّائِمِ فَأَوْحَی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهِ یَا مُوسَی لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْیَبُ عِنْدِی مِنْ رِیحِ الْمِسْکِ
خدا به موسی وحی کرد که چه چیز مانع از مناجات تو با من شده است؟ عرض کرد از این جهت که روزه ام از مناجات حیا می کنم؛ چرا که دهان روزه دار بوی بدی می دهد. خدا وحی کرد بوی بد دهان روزه دار از بوی مشک برای من خوش بو تر است.
6. قَالَ أَبُو الْحَسَنِ ع قِیلُوا فَإِنَّ اللَّهَ یُطْعِمُ الصَّائِمَ وَ یَسْقِیهِ فِی مَنَامِه ِ
خواب قیلوله کنید؛ چرا که خدا فرد روزه دار در خواب طعام و نوشیدنی می دهد.
7. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ قَالَ لِلصَّائِمِ فَرْحَتَانِ فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطَارِهِ وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقَاءِ رَبِّهِ . روزه دار دو خوشحالی دارد: یکی هنگام افطار و دیگری هنگام ملاقات پردوگار.
نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:20 عصر | نظرات دیگران()
